Μουσικές παρεμβάσεις και πόνος: Μια περιεκτική ανασκόπηση και ανάλυση της πρόσφατης βιβλιογραφίας

Περίληψη

Οι μουσικές παρεμβάσεις προσφέρουν μια χαμηλού κόστους, χαμηλού κινδύνου επικουρική συνδρομή στις παραδοσιακές θεραπείες. Παρόλα αυτά, τα υπάρχοντα βιο-φυσιολογικά ευρήματα [physiological evidence] που εξηγούν το πώς η μουσική ανακουφίζει από τον πόνο είναι σπάνια. Σε αυτή την περιεκτική ανασκόπηση παρέχουμε μια περίληψη των αποτελεσμάτων από την πρόσφατη βιβλιογραφία σχετικά με τη μουσικάπροκληθείσα αναλγησία [music-induced analgesia] καθώς και μια κριτική ανάλυση των μεθοδολογικών επιλογών. Στη συνέχεια περιγράφουμε την ανάγκη για ισχυρές θεωρητικές διευκρινήσεις που θα μπορούσαν να εξηγήσουν τις παρατηρούμενες επιδράσεις της μουσικής στον πόνο. Ολοκληρώσαμε μια ευρεία ηλεκτρονική αναζήτηση χρησιμοποιώντας κοινές μηχανές αναζήτησης για τον εντοπισμό πρόσφατων πειραματικών μελετών και βιβλιογραφικών ανασκοπήσεων που αντιπροσώπευαν την τρέχουσα κατανόηση των πιθανών αιτιακών σχέσεων μεταξύ μουσικής και πόνου. Τριανταένα άρθρα συγκεντρώθηκαν σε αυτή την ανασκόπηση – 23 ήταν μεμονωμένες πειραματικές μελέτες και οκτώ ήταν βιβλιογραφικές ανασκοπήσεις. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι η μουσικά-προκληθείσα αναλγησία είναι ένα σταθερά παρατηρήσιμο φαινόμενο σε κλινικά πλαίσια, αν και μια μειονότητα των άρθρων καταγράφει ασαφή αποτελέσματα. Το μέγεθος της ανακούφισης του πόνου είναι από μικρό έως μέτριο και τα αποτελέσματα γίνονται λιγότερο καταληκτικά όταν προέρχονται από έμμεσα εργαλεία αξιολόγησης του πόνου. Στους περιορισμούς της πρόσφατης βιβλιογραφίας περιλαμβάνονται οι λειτουργικοί ορισμοί του πόνου, τα είδη του πόνου που εξετάζονται στα άρθρα, η υπερβολική χρήση εργαλείων αυτο-αναφοράς, η αυστηρότητα στην αναφορά δημογραφικών στοιχείων, η ποικιλομορφία και το μέγεθος των δειγμάτων και των αδύναμων πειραματικών ερευνητικών σχεδιασμών. Οι θεωρητικές επεξηγήσεις για την επίδραση της μουσικής στον πόνο ποικίλουν αλλά είναι ανεπαρκώς ανεπτυγμένες και στερούνται βιο-φυσιολογικών τεκμηρίων. Καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι η μουσικά-προκληθείσα αναλγησία παραμένει ένα συνεχώς παρατηρήσιμο φαινόμενο. Για την περαιτέρω ανάπτυξη του πεδίου χρειάζεται να εφαρμοστούν πιο αυστηρές μεθοδολογικές πρακτικές και να δοθεί μεγαλύτερη προσοχή στην διερεύνηση των υποκείμενων βιο-φυσιολογικών μηχανισμών που αφορούν τις σχέσεις μεταξύ μουσικής και πόνου.