Οι προκλήσεις της προώθησης και της διατήρησης της συνέχειας σε μια μουσικοθεραπευτική ομάδα για μητέρες και παιδιά που συναντιούνται κυρίως κατά τη διάρκεια των σχολικών διακοπών

Περίληψη

Αυτό το άρθρο διερευνά την έννοια της συνέχειας στο πλαίσιο μιας μακροπρόθεσμης ανοικτής μουσικοθεραπευτικής ομάδας για μητέρες και παιδιά μεταξύ 5 και 18 ετών με μαθησιακές δυσκολίες. Η ομάδα, που έχει τη βάση της σε ένα μικρό αγροτικό χωριό στην Ιαπωνία όπου στο παρελθόν δεν υπήρχε πρόσβαση στη μουσικοθεραπεία, είναι ενεργή εδώ και 13 χρόνια και συναντιέται κυρίως κατά τη διάρκεια των σχολικών διακοπών. Με την πάροδο του χρόνου, 27 γιαπωνέζες μητέρες με τα παιδιά τους έχουν συμμετάσχει στην ομάδα. Η θεραπεύτρια ενθαρρύνει τη μουσική αλληλεπίδραση και την έκφραση μέσω του μουσικού αυτοσχεδιασμού και της εργασίας με την οικογένεια. Η σημασία της συνέχειας στη θεραπευτική πρακτική διερευνάται με διαφορετικούς τρόπους. Το άρθρο αυτό επικεντρώνεται σε μια μελέτη περίπτωσης ατομικής μουσικοθεραπείας με ένα παιδί στο αυτιστικό φάσμα (το οποίο συμμετείχε στην ομάδα), ενώ παράλληλα παρουσιάζει τα σχόλια των μητέρων που συμμετείχαν μαζί με τα παιδιά τους στην ομάδα. Επιπλέον, συζητιούνται οι θεωρίες και οι μέθοδοι που η μουσικοθεραπεύτρια θεώρησε χρήσιμες κατά τη δουλειά της με την ομάδα, όπως η μουσικοθεραπευτική προσέγγιση «επιστροφής στα βασικά» (Drake 2008) που βασίζεται στη θεωρία της προσκόλλησης (Bowlby 1988) και στα γραπτά του Winnicott (1960, 1963, 1971). Η έννοια της συνέχειας συζητείται αναφορικά με την ανάπτυξη ενός ασφαλούς περιβάλλοντος στην ομάδα όπου οι μητέρες και τα παιδιά επέστρεφαν συστηματικά. Προτείνεται ότι η διαδικασία ανάπτυξης αυτού του ασφαλούς περιβάλλοντος μπορεί με τη σειρά της να οδηγήσει σε μια μορφή γονεϊκής δικτύωσης που δύναται να υποστηρίξει παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής τους.