Σκιώδης Θλίψη: Εξερευνώντας τη Δεκτικότητα των Πενθούντων Μητέρων Προς τη Μουσικοθεραπεία Μετά από την Αποβολή ή τη Θνησιγένεια

Περίληψη

Το πένθος που ακολουθεί την αποβολή ή τη θνησιγένεια μπορεί να είναι μια τραυματική εμπειρία. Κάθε ημέρα στο Ηνωμένο Βασίλειο πεθαίνουν δεκαεπτά μωρά ως αποτέλεσμα θνησιγένειας ή νεογνικού θανάτου, ενώ περίπου μία στις τέσσερις εγκυμοσύνες καταλήγει σε αποβολή. Αυτό το ιδιαίτερο είδος απώλειας διαφέρει από άλλες μορφές πένθους καθώς η θλίψη αφορά μια ζωή η οποία δεν έζησε. Δεν υπάρχουν εμπειρίες ή αναμνήσεις που μοιράστηκαν. Η ‘σκιώδης θλίψη’ (shadow grief) μπορεί να διαρκέσει για πολλά χρόνια, αλλά, παρά τις πρόσφατες βελτιώσεις στον τομέα της πολιτικής για την υγεία, οι πενθούντες γονείς δεν υποστηρίζονται πάντοτε επαρκώς στο πένθος τους. Μια επισκόπηση της βιβλιογραφίας αναδεικνύει την απουσία της μουσικοθεραπείας σε αυτόν το χώρο. Ως πρόδρομος για την υλοποίηση κλινικού έργου, οι κύριοι στόχοι αυτής της ποιοτικής μελέτης εφικτότητας ήταν η διερεύνηση των εμπειριών πένθους των μητέρων που έχουν βιώσει απώλεια λόγω θνησιγένειας ή αποβολής, και η μελέτη της δεκτικότητάς τους προς τη μουσικοθεραπεία ως μια πιθανή παρέμβαση για το πένθος. Πραγματοποιήθηκαν ημι-δομημένες συνεντεύξεις με μέλη ενός οργανισμού που υποστηρίζει πενθούντες γονείς. Τα ευρήματα δείχνουν ότι η μουσικοθεραπεία έχει πιθανό πεδίο εφαρμογής στη στήριξη πρόσφατα πενθούντων γονέων, ατόμων που υποβάλλονται σε μια επόμενη εγκυμοσύνη, καθώς και ατόμων που βιώνουν σκιώδη θλίψη ύστερα από μακροχρόνιο πένθος, μέσα από την αλληλεπίδραση με τις υπάρχουσες υποστηρικτικές υπηρεσίες και τη διευκόλυνση των αναγκών υποστήριξης και παρακολούθησης των μελών παρεμφερών οργανισμών.