«Η μουσική είναι κάτι για να κρατηθώ: μια σανίδα σωτηρίας» – Η μουσική ακρόαση στη διαχείριση της ζωής με χρόνιο πόνο και άγχος

Περίληψη

Αυτό το άρθρο παρουσιάζει μια μελέτη περίπτωσης που διερευνά το ρόλο της μουσικής ακρόασης στη διαχείριση της ζωής με χρόνιο πόνο και άγχος. Η ενασχόληση με τη μουσική μπορεί να μειώσει την υποκειμενική εμπειρία του πόνου και μπορεί να είναι ένα πολύτιμο εργαλείο αυτορρύθμισης και συναισθηματικής διαχείρισης. Εντούτοις, η ενασχόληση με τη μουσική και οι επιδράσεις που προκύπτουν από αυτήν είναι σε μεγάλο βαθμό εξατομικευμένες και πολύπλευρες και ως εκ τούτου είναι δύσκολο να γίνουν γενικεύσεις αναφορικά με το ρόλο της μουσικής σε σχέση με τη φυσιολογική και ψυχολογική λειτουργία. Αντ’ αυτού, η παρούσα περίπτωση συνιστά μια ιδιογραφική ερευνητική προσέγγιση, βασισμένη στην αντίληψη ότι η σε βάθος ποιοτική έρευνα ατομικών προσωπικών εμπειριών ίσως μπορεί να διευρύνει τη βάση των γνώσεών μας. Με τη χρήση της ερμηνευτικής φαινομενολογικής ανάλυσης, αυτό το άρθρο παρουσιάζει μια πλούσια, ατομική περίπτωση μιας γυναίκας που έπασχε από χρόνιο πόνο ο οποίος σχετιζόταν με τραύματα κατά την παιδική ηλικία. Μια συνέντευξη σε βάθος διερεύνησε τις καθημερινές συνήθειες της συνεντευξιαζόμενης αναφορικά με τη μουσική ακρόαση και το πώς αυτές σχετίζονταν με τις δικές της εμπειρίες σωματικού και ψυχικού πόνου. Η συνεντευξιαζόμενη ακούει μουσική για να αμβλύνει την εμπειρία του σωματικού πόνου, για να αποσπάσει την προσοχή της από την ψυχολογική δυσφορία, για να κρατηθεί στο εδώ και τώρα και για να παρουσιάσει τον υγιή της εαυτό. Αυτή η περίπτωση μπορεί να ενισχύσει τον τρόπο με τον οποίο κατανοούμε τη μουσική ακρόαση ως μια δεξιότητα ολιστικής διαχείρισης της ζωής για την αντιμετώπιση του χρόνιου πόνου και του τραύματος, και τονίζει την αλληλοσύνδεση σώματος, συναισθήματος και νόησης.