Η χρήση μουσικά-προσαρμοσμένης τεχνολογίας για την εξερεύνηση των κλινικών τεχνικών του Bruscia που παρουσιάζονται στην έρευνα για τον αυτισμό: Μια πιλοτική μελέτη

Περίληψη

Η παρούσα πιλοτική έρευνα μελετά τις οκτώ συνηθέστερες τεχνικές κλινικού αυτοσχεδιασμού του Bruscia (1987) που χρησιμοποιούνται στη μουσικοθεραπεία με άτομα με αυτισμό: μίμηση [imitating], αντανάκλαση [reflecting], συγχρονισμός [synchronizing], επέκταση [extending], συμβολισμός [symbolizing], κράτημα [holding], ενσωμάτωση [incorporating] και ρυθμική γείωση [rhythmic grounding] (Skinner, Kurkjian & Ahonen, 2020). Οι τεχνικές διερευνήθηκαν από κάθε συμμετέχοντα (φοιτητές μουσικής), απομονώνοντας και χρησιμοποιώντας την κάθε τεχνική σε οκτώ σύντομους αυτοσχεδιασμούς. Οι αυτοσχεδιασμοί ηχογραφήθηκαν με το λογισμικό LogicPro που ήταν συνδεδεμένο με MalletKAT όργανα. Στη συνέχεια, οι αυτοσχεδιασμοί αναλύθηκαν μέσω τεχνολογίας προσαρμοσμένης για τη μουσική, το MIDI Toolbox που είναι σχεδιασμένο για το MATLAB, ένα πολύ-παραγοντικό περιβάλλον αριθμητικής υπολογιστικής και προγραμματιστικής γλώσσας που έχει αναπτυχθεί από την MathWorks, καθώς και το Music Therapy Toolbox (MTTB) (Erkkilä, Lartillot, Luck, Riikkila & Toiviainen, 2004). Επιπλέον, οι συμμετέχοντες παρείχαν περιγραφή της προσωπικής τους εμπειρίας σε κάθε αυτοσχεδιασμό σε μορφή ερωτηματολογίου. Τα ερευνητικά ερωτήματα ήταν: 1) Πώς αντιστοιχίζονται οι οκτώ βασικές τεχνικές κλινικού αυτοσχεδιασμού του Bruscia στο MATLAB/MTTB ως προς τους προσωπικούς τρόπους παιξίματος αλλά και τις μουσικές σχέσεις; 2) Πώς επιδρά η χρήση της κάθε μεμονωμένης τεχνικής αυτοσχεδιασμού στην εμπειρία του συμμετέχοντα ως προς τη μουσική του διασύνδεση, επιρροή και έκφραση; Μέσα από έναν συνδυασμό μουσικής ανάλυσης και ποιοτικής θεματικής ανάλυσης, αναδύθηκαν προοπτικές που σχετίζονται με την αποτελεσματική εφαρμογή και σκόπιμη χρήση της μίμησης, του συγχρονισμού, του κρατήματος και της ρυθμικής γείωσης. Τα μουσικά δεδομένα που δημιουργήθηκαν από το MATLAB/MTTB ανέδειξαν το πώς οι ερευνητές εφάρμοσαν τις τεχνικές αλλά και τις τάσεις παιξίματος των συμμετεχόντων. Επιπλέον, τα ερωτηματολόγια προσέφεραν κατανόηση του πώς η κάθε τεχνική επηρέασε την δυνατότητα του συμμετέχοντα να εκφραστεί και να συνδεθεί, καθώς και την αντίληψή τους ως προς την μουσική επιρροή των ερευνητών. Τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης μπορούν να φανούν χρήσιμα τόσο στους μουσικοθεραπευτές όσο και σε σχετικές μελλοντικές έρευνες.