Ένας βασισμένος στη νευροεπιστήμη συλλογισμός που αφορά τη ζωντανή μουσική που προτιμάται από τους ασθενείς ως μια δεκτική μουσικοθεραπευτική παρέμβαση για ενήλικες ασθενείς: Μια βιβλιογραφική επισκόπηση

Περίληψη

Παρόλο που η ζωντανή μουσική που προτιμάται από τους ασθενείς (patient-preferred live music, PPLM) χρησιμοποιείται τακτικά ως παρέμβαση δεκτικής μουσικοθεραπείας, δεν υφίσταται ακόμη μια νευρολογικά βασισμένη επιχειρηματολογία για αυτήν την παρέμβαση. Το παρόν άρθρο εξετάζει την υπάρχουσα βιβλιογραφία και προτείνει διάφορες πιθανές νευρολογικά βασισμένες αιτιολογήσεις για την PPLM ως μια παρέμβαση δεκτικής μουσικοθεραπείας για νευροτυπικούς ενήλικους πληθυσμούς ασθενών. Επιπλέον, οι συγγραφείς συζητούν για τα κενά στην τρέχουσα έρευνα και κάνουν προτάσεις για περαιτέρω διερευνήσεις. Ο όρος «ζωντανή μουσική που προτιμάται από τον ασθενή» αναλύεται σε τέσσερα ξεχωριστά στοιχεία: μουσική, οικειότητα/προτίμηση, επιλογή/αυτονομία, και ζωντανή απόδοση/εκτέλεση. Οι συγγραφείς αναζήτησαν τη σχετική νευρολογική και μουσικοθεραπευτική βιβλιογραφία για τον εντοπισμό έρευνας σχετικά με καθένα από αυτά τα στοιχεία. Τα αποτελέσματα έδειξαν εκτεταμένα νευροεπιστημονικά ερευνητικά δεδομένα σχετικά με τη νευρολογική απόκριση του εγκεφάλου στη μουσική, κυρίως σχετικά με το σύστημα ανταμοιβής και τη διαδικασία της απελευθέρωσης της ντοπαμίνης. Επιπλέον, οι συγγραφείς βρήκαν ερευνητικά τεκμήρια που υποδηλώνουν ότι τόσο η έκθεση σε γνώριμα ερεθίσματα όσο και η πράξη της επιλογής μπορεί να ενισχύονται νευρολογικά. Η έρευνα σχετικά με το σύστημα των κυττάρων καθρεφτών [mirror neuron system] ίσως είναι ένα ζωτικό σημείο εισόδου από το οποίο μπορεί να αρχίσει η διερεύνηση των ζωντανών και κοινωνικών πτυχών της PPLM. Απαιτείται περαιτέρω έρευνα σχετικά με τη μουσική συγκεκριμένα και με τη νευροεπιστήμη για την επιβεβαίωση αυτών των υποθέσεων. Ενώ διάφοροι ερευνητές έχουν μελετήσει μεμονωμένα συστατικά της PPLM, υπάρχει έλλειψη βασικής μουσικοθεραπευτικής και νευροεπιστημονικής έρευνας σχετικά με την πρακτική αυτή στο σύνολό της. Δικαιολογείται έτσι η ανάγκη για περαιτέρω έρευνα.