«Το συνεχές βουητό της μηχανής...»: Μια ιστορία για ασυνήθιστους διεπιστημονικούς διαλόγους στην πνευματικότητα και την ευεξία

Περίληψη

Η πνευματικότητα είναι μεν προβληματική, αμφισβητήσιμη και αμφιλεγόμενη, αλλά είναι και δημοφιλής. Σε όλες τις υπηρεσίες υγείας και κοινωνικής πρόνοιας οι επαγγελματίες ενθαρρύνονται πλέον να δώσουν μεγαλύτερη προσοχή στην ποικιλομορφία των πνευματικών πεποιθήσεων και των σχετικών πρακτικών που ενδέχεται να φέρουν οι ασθενείς και οι χρήστες υπηρεσιών. Ωστόσο, η πνευματικότητα παραμένει μια προβληματική έννοια λόγω της υποκειμενικής και ενίοτε αμφιλεγόμενης φύσης της. Αν η πνευματικότητα μπορεί να χρησιμεύσει ως χρήσιμο κατασκεύασμα, τότε η πρόκληση για όλους μας είναι να νιώσουμε λίγο πιο άνετα με μερικές από τις πιο άβολες διαστάσεις της: να αναπτύξουμε μια ανοικτότητα ώστε να σπρώξουμε τα όριά της, να διερευνήσουμε τις δυνατότητές της και να αναγνωρίσουμε την ορθή της θέση στη σύγχρονη από-γοητευμένη [disenchanted] και κοσμική εποχή μας. Χρησιμοποιώ αυτό το άρθρο για να διερευνήσω σκέψεις για το πώς και το πού μπορεί να συναντήσουμε το πνευματικό με απροσδόκητους τρόπους, καθώς πιστεύω ότι μόνο αν είμαστε ανοιχτοί σε αυτές τις προκλήσεις μπορούμε να αρχίσουμε να κατανοούμε την πλήρη ποικιλία των τρόπων με τους οποίους η πνευματικότητα μπορεί να διαδραματίσει κάποιον ρόλο στις θεραπευτικές συναντήσεις και ευρύτερα στην υποστήριξη της ευεξίας. Με αυτόν τον τρόπο, ελπίζω να ενθαρρύνω την κριτική αλλά και δημιουργική δέσμευση απέναντι σε έναν ποικιλόμορφο πνευματικό διάλογο ενθαρρύνοντας τους επαγγελματίες να επαναφέρουν το πνεύμα ─και το πνεύμα τους─ πίσω στην καρδιά του θέματος. Αυτό είναι ένα ερευνητικά βασισμένο άρθρο που περιλαμβάνει πρωτότυπα δεδομένα μαζί με προσωπικούς αναστοχασμούς αναφορικά με την εμπειρία διεκπεραίωσης έρευνας στο πεδίο. Το άρθρο αναπτύχθηκε βάσει της κεντρικής μου ομιλίας στο συνέδριο «4th Nordoff Robbins Plus Research Conference» που πραγματοποιήθηκε στο Λονδίνο το 2017.