H μηχανή βουίζει... μερικές φορές μάλιστα, τραγουδάει: Μια ανταπόκριση στην κεντρική ομιλία της Sara MacKian «Το συνεχές βουητό της μηχανής»

Περίληψη

Αποκρινόμενος εδώ στην κεντρική ομιλία της Sarah MacKian ξεκινάω με αφετηρία την προσωπική μου εμπειρία: τη σχεδόν διά βίου ενασχόλησή μου με την καντάτα του Μπαχ Ich habe genug. Αυτή οδηγεί σε μια συζήτηση για τη σχέση μεταξύ μουσικής και πνεύματος, και για το πώς εμείς ως ερευνητές μπορούμε να προσεγγίσουμε εμπειρίες που βιώνονται μέσα από αυτή τη σχέση. Ένα θεωρητικό μοντέλο για τα τέσσερα επίπεδα νοήματος στη μουσική φανερώνει τους διάφορους τρόπους με τους οποίους μπορεί να κατανοήσει κανείς τις δυνατότητες [affordances] και τις ιδιοποιήσεις [appropriations] που έχουν οι «βαθιές», «ισχυρές» ή «πνευματικές» μουσικές εμπειρίες για τους ακροατές εντός κλινικών και μη κλινικών πλαισίων. Τα παραδείγματα που χρησιμοποιούνται είναι από τη θεωρία και την εμπειρική έρευνα του μοντέλου δεκτικής μουσικοθεραπείας Guided Imagery and Music (GIM) ώστε να αποτυπωθεί η εξέλιξη από μια πιο στατική και προσανατολισμένη στο περιεχόμενο προσέγγιση προς μια πιο δυναμική διαδικασία και μια διαπροσωπική κατανόηση των πνευματικών / υπερπροσωπικών εμπειριών με τη μουσική.