Εικονικές εκδοχές της πνευματικότητας, της βίας και των επιπτώσεων στην υγεία στη χέβι μέταλ μουσική: Mια κριτική ιστορία και μια μελέτη περίπτωσης

Περίληψη

Tόσο στον κοινό, καθημερινό λόγο όσο και σε κάποιες έρευνες που αφορούν τη μουσική και την υγεία, αποδίδεται στη μουσική μια αόριστη αλλά καθολική θεραπευτική δυναμική. Σε αντίθεση με αυτήν την οπτική, η χέβι μέταλ μουσική θεωρείται συχνά ένα είδος με αρνητικές επιπτώσεις για τους ακροατές και την κοινωνία. Αυτό το άρθρο αναλύει τις απόψεις που εκφράζονται στις διάφορες πολιτικές, στα μέσα ενημέρωσης και στις έρευνες που σχετίζονται με την υγεία και τη χέβι μέταλ μουσική, από τη δεκαετία του 1970 μέχρι σήμερα, εστιάζοντας κυρίως στο πλαίσιο του Ηνωμένου Βασιλείου και των ΗΠΑ. Παρουσιάζοντας τις επιρροές που έχει δεχτεί η έρευνα από τον ηθικό πανικό και τις νομικές αντιπαραθέσεις, το άρθρο παρουσιάζει τους τρόπους με τους οποίους οι ιδέες για την παραβατική θρησκευτικότητα έχουν συχνά επηρεάσει τις συζητήσεις που περιστοιχίζουν τη χέβι μέταλ μουσική σχετικά με την επιρροή της στην υγεία και με τη βλαπτικότητά της. Σε επίπεδο επιστημονικής προσέγγισης και μεθοδολογίας, επικρατεί μια πόλωση ανάμεσα στα ψυχολογικά και συμπεριφορικά εργαστηριακά πειράματα, από τη μία μεριά, και στην έρευνα των κοινωνικών και των ανθρωπιστικών επιστημών, οι οποίες βασίζονται σε εθνογραφικές μελέτες ή σε προσεγγίσεις που έχουν ως άξονα το πλαίσιο, από την άλλη. Σημειώνοντας ότι κάποιες εργαστηριακού τύπου μέθοδοι φαίνεται να είναι στημένες ή ακόμη και αντιδεοντολογικές, το άρθρο αυτό υποστηρίζει μια ερευνητική προσέγγιση στον τομέα αυτό, η οποία μελετά πραγματικές πρακτικές ακρόασης. Στη συνέχεια παρουσιάζεται μια μελέτη περίπτωσης βίας, θρησκείας και υγείας που αφορά την ακραία μουσική υποκατηγορία της ντρόουν μέταλ [drone metal]. Σε αυτή τη μουσική κουλτούρα, με ισχυρά αλληλένδετους και μερικές φορές απροσδόκητους τρόπους, ο λόγος των ακροατών ακουμπάει τον μυστικισμό, το τελετουργικό και το ιερό, την υγεία, τη θεραπεία και την κάθαρση, και τους διαφορετικούς τρόπους της ακαθόριστης και της σωματικής βίας. Το άρθρο καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ο θόρυβος και η ακραία μουσική –αν και έννοιες υποτιμημένες, τουλάχιστον από τους κριτές που βρίσκονται έξω από τη χέβι μέταλ κουλτούρα– μπορούν να προσφέρουν ιδιαίτερα ισχυρά μέσα για τη θετική επιρροή της υγείας των ακροατών.