Στιγμές τριτότητας στη μουσικοθεραπεία: Μια ποιοτική μεταανάλυση βασισμένη στη διυποκειμενικότητα της Jessica Benjamin
DOI:
https://doi.org/10.56883/aijmt.2024.568Λέξεις-κλειδιά:
μουσικοθεραπεία, αυτοσχεδιασμός, διυποκειμενικότητα, τριτότητα (thirdness), μετα-ανάλυση, Jessica BenjaminΠερίληψη
Υπόβαθρο: Η μελέτη των διυποκειμενικών διαδικασιών είναι εμφανής σε διάφορες θεραπευτικές σχολές, μεταξύ των οποίων και η μουσικοθεραπεία. Πολλοί ερευνητές ασχολούνται με τα διυποκειμενικά νοήματα των μουσικών εμπειριών στη μουσικοθεραπεία. Εστιάζοντας στη διερεύνηση της διαμόρφωσης των διυποκειμενικών σχέσεων μέσω του δυαδικού αυτοσχεδιασμού, η παρούσα έρευνα επικεντρώθηκε σε έξι μελέτες μουσικοθεραπείας, οι οποίες περιλαμβάνουν εκτενείς περιγραφές κλινικών αυτοσχεδιασμών ή μουσικοθεραπευτικά ενημερωμένων (αλλά μη κλινικών) αυτοσχεδιασμών, οι οποίοι επίσης δίνουν έμφαση σε σχεσιακές διαστάσεις. Μέθοδοι: Ακολουθώντας μία αλληλουχία τεσσάρων βημάτων, πραγματοποιήθηκε μετα-ανάλυση των έξι μελετών. Μετά τον εντοπισμό του ερευνητικού ερωτήματος, η ερευνήτρια συνέλεξε σχετικές μελέτες ποιοτικής και μικτής μεθοδολογίας. Κρατώντας έξι μελέτες στην ανάλυση, διεξήχθη θεματική ανάλυση, για την κατανόηση των υποκείμενων νοημάτων που αντανακλούν τη διυποκειμενική ουσία του δυαδικού αυτοσχεδιασμού. Τέλος, η ερευνήτρια διαμόρφωσε μια εννοιολογική οργάνωση των διαφορετικών φάσεων της τριτότητας, όπως αυτές αντανακλώνται στον κλινικό αυτοσχεδιασμό, διαμορφώνοντας την ενότητα των αποτελεσμάτων. Αποτελέσματα: Μέσω της θεματικής ανάλυσης εντοπίστηκαν δύο κεντρικά θέματα, τα οποία ανέδειξαν διακριτές αναπτυξιακές φάσεις στον κλινικό αυτοσχεδιασμό και αντανακλούν τις διυποκειμενικές διαδικασίες, όπως περιγράφονται από την Jessica Benjamin: (1) Την αναδυόμενη μουσική αναγνώριση: προσεγγίζοντας «τον έναν στο τρίτο», και (2) την αναγνώριση του μουσικού διαχωρισμού: προσεγγίζοντας «τον τρίτο στον έναν». Συζήτηση: Βασισμένη στη διυποκειμενική θεωρία της Jessica Benjamin, αυτή η μελέτη πραγματεύεται την σύνθετη έννοια της τριτότητας, και των πιθανών εκδηλώσεών της στον κλινικό αυτοσχεδιασμό. Αυτό το άρθρο δείχνει πώς οι αυτοσχεδιαστικές διαδικασίες επιτρέπουν το άνοιγμα ενός διυποκειμενικού χώρου μεταξύ πελάτη και θεραπευτή και καθιστούν δυνατή την αμοιβαία αναγνώριση της ετερότητας του άλλου.
Λήψεις
Δημοσιευμένα
Τεύχος
Ενότητα
Άδεια
Πνευματική ιδιοκτησία (c) 2024 Tamar Hadar
Αυτή η εργασία είναι αδειοδοτημένη υπό το CC Αναφορά Δημιουργού – Μη Εμπορική Χρήση – Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 4.0.