Κατανοώντας τις σιωπές, όχι μόνο τους ήχους: Μια διερεύνηση της νοηματοδότησης της σιωπής από μουσικοθεραπευτές στη διαδικασία της αυτοσχεδιαστικής μουσικοθεραπείας

Περίληψη

Η σιωπή αποτελεί μια κοινή εμπειρία στη μουσικοθεραπεία, με ενδεχομένως πλούσιο νοηματικό περιεχόμενο· ωστόσο, η διαθέσιμη βιβλιογραφία σχετικά με τη σιωπή στην αυτοσχεδιαστική μουσικοθεραπεία παραμένει περιορισμένη. Το παρόν άρθρο αναδεικνύει συνδέσεις ανάμεσα στη μουσικολογική, ψυχολογική, φαινομενολογική και μουσικοθεραπευτική βιβλιογραφία που αφορούν: τυπολογίες της σιωπής, τη σιωπή ως διυποκειμενικό φαινόμενο, και τη σιωπή ως χώρο για αναστοχασμό και επεξεργασία. Η σημασία της νοηματοδότησης και της σιωπής στην αυτοσχεδιαστική μουσικοθεραπεία διερευνάται μέσα από δεδομένα ημιδομημένων συνεντεύξεων και με τη χρήση Ερμηνευτικής Φαινομενολογικής Ανάλυσης (Interpretative Phenomenological Analysis, IPA). Η ανάλυση των συνεντεύξεων μέσω της Ερμηνευτικής Φαινομενολογικής Ανάλυσης (IPA) ανέδειξε τρία υπερκείμενα θέματα, τα οποία αναπτύχθηκαν από τον κύριο συγγραφέα και ελέγχθηκαν από τον δεύτερο συγγραφέα, και τα οποία περιλαμβάνουν δέκα υποκείμενα θέματα: “Άγχος και ένταση κατά τη διάρκεια και μετά τη σιωπή”, “Η σιωπή ως χώρος” και “Κλινικές παράμετροι της σιωπής”. Γίνονται συνδέσεις ανάμεσα στην ανάλυση των συνεντεύξεων των συμμετεχόντων και στην υπάρχουσα φαινομενολογική, μουσικολογική, ψυχοθεραπευτική και μουσικοθεραπευτική βιβλιογραφία για τη σιωπή. Η συζήτηση καταλήγει ότι η αντιλαμβανόμενη ισχύς της θεραπευτικής σχέσης από τον θεραπευτή αποτελεί καθοριστικό παράγοντα για την εμπειρία της σιωπής στο θεραπευτικό πλαίσιο. Το άρθρο σκιαγραφεί επίσης τη σιωπή ως χώρο αναστοχασμού και αυτοπραγμάτωσης, καθώς και ως διευκολυντικό παράγοντα στην εμπειρία ενδυνάμωσης και αυθεντικότητας των πελατών. Επίσης, παρουσιάζεται μια θεωρία, βασισμένη στα δεδομένα των συνεντεύξεων, η οποία προσφέρει μια σκοπιά θεμελιωμένης θεωρίας. Η θεωρία αυτή προτείνει ένα μοντέλο συνέχειας και κυκλικής αναπλαισίωσης του νοήματος από το μουσικό στο σιωπηλό και πέραν αυτού. Η μελέτη προσδιορίζει τις επιπτώσεις στην πρακτική και αναδεικνύει περαιτέρω ευκαιρίες για την εδραίωση της υπάρχουσας θεωρίας και την ανάπτυξη εννοιών που είναι μοναδικές για τη σιωπή στη μουσικοθεραπεία.