Ο Émile Jaques-Dalcroze ως διορατικός πρωτοπόρος της της Νευρολογικής Μουσικοθεραπείας

Περίληψη

Ο Émile Jaques-Dalcroze (1865-1950) στην εκπαιδευτική του μέθοδο μάθησης και βιωματικής εμπειρίας της μουσικής μέσα από την κίνηση, δηλαδή στη Ρυθμική Dalcroze, προέβλεψε σύγχρονες νευροεπιστημονικές έννοιες. Ανέπτυξε την ιδέα της αισθητηριοκινητικής ενσωμάτωσης που σχετίζεται με τη μουσική εμπειρία κι έτσι συνέβαλε αποφασιστικά στην ανάδειξη της Νευρολογικής Μουσικοθεραπείας. Εδώ, υπό το πρίσμα των σύγχρονων νευροεπιστημών, σχολιάζουμε τις ιδέες του σχετικά με την εκπαίδευση και την ενσωμάτωση δίνοντας έμφαση σε νέα δεδομένα που σχετίζονται με τη δυναμική της πλαστικότητας του εγκεφάλου και την ύπαρξη των κατοπτρικών νευρώνων [mirrοr neurons]. Όταν μαθαίνουμε να παίζουμε ένα μουσικό όργανο, γρήγορα αναπτύσσονται ακουστικό-κινητικές αναπαραστάσεις και με το παίξιμο του μουσικού οργάνου οι αναπαραστάσεις αυτές αποτελούν τη βάση της αποκατάστασης των νευρολογικών βλαβών. Τα τελευταία χρόνια, το θεωρητικό υπόβαθρο της νευρο-αποκατάστασης έχει διευρυνθεί μέσα από την αναδυόμενη ιδέα της ενσωμάτωσης. Στο πνεύμα αυτής της διεύρυνσης περιγράφουμε μια θεραπευτική προσέγγιση που χρησιμοποιεί την ηχητική απεικόνιση των κινήσεων των χεριών ασθενών με εγκεφαλικό επεισόδιο που έχει σκοπό να βελτιώσει τον έλεγχο της κίνησης του παραλυτικού χεριού και να υποστηρίξει τη συναισθηματική και σωματική ευεξία.