Φωνητικές Συνδέσεις: Πώς το Φωνητικό Έργο στη Μουσικοθεραπεία Βοήθησε στη Μάθηση ένα Νεαρό Κορίτσι µε Σοβαρές Μαθησιακές ∆υσκολίες και Αυτισµό

Περίληψη

Το παρόν άρθρο µελετά τη χρήση της µη-λεκτικής φωνής στη µουσικοθεραπεία µε παιδιά µε σοβαρές µαθησιακές δυσκολίες, σύνθετες ανάγκες και αυτισµό. Το άρθρο κάνει µια επισκόπηση της σύγχρονης βιβλιογραφίας σχετικά µε τη χρήση της φωνής στη µουσικοθεραπεία, και συσχετίζει τους στόχους της µουσικοθεραπείας µε αυτούς των φορέων ειδικής αγωγής. Έπεται µια αναφορά στις θεωρίες που αφορούν στη φωνή και στον εαυτό, και στη σηµαντική σύνδεση µεταξύ σωµατικής αντίληψης και συναισθήµατος, η οποία λειτουργεί ως προάγγελος της µάθησης, ιδίως σε άτοµα µε µαθησιακές δυσκολίες. Μέσα από µια µελέτη περίπτωσης, παρουσιάζω πώς το φωνητικό έργο βοήθησε ένα νεαρό κορίτσι να χτίσει συνδέσεις µε τον εαυτό της και τη µουσικοθεραπεύτρια, αναπτύσσοντας - µέσα από αυτή τη διαδικασία - ισχυρότερα κίνητρα για αλληλεπίδραση µε το περιβάλλον της. Θεωρώ, λοιπόν, ότι η χρήση της µη-λεκτικής φωνής στη µουσικοθεραπεία, µέσα από την εγγενή της σύνδεση µε την ταυτότητα και τις εσωτερικές συναισθηµατικές καταστάσεις του ατόµου, µπορεί να συνεισφέρει σηµαντικά στις υγιείς αναπτυξιακές διαδικασίες που απαιτούνται για τη συµµετοχή στη µαθησιακή διαδικασία. Ως εκ τούτου, ενδυναµώνοντας τη γνώση µας σχετικά µε τη µαθησιακή διαδικασία και τη σηµασία της δουλειάς µας εντός αυτής της διαδικασίας, µπορούµε να παρουσιάσουµε πιο καθαρά τα αποτελέσµατα της µουσικοθεραπείας στο εκπαιδευτικό πλαίσιο και να αποκτήσουµε µια πιο δυνατή ‘φωνή’ εντός των πολυ-επιστηµονικών οµάδων που εργάζονται µε άτοµα µε µαθησιακές δυσκολίες.