Μουσικοθεραπεία και Πολιτισµός: Μία Ουσιώδης Σχέση;

Περίληψη

Στην συνέντευξή του από τον Brynjulf Stige για το Nordic Journal of Music Therapy (τεύχος 10, αριθµός 1), ο Kenneth Aigen είπε “δεν πιστεύω πως είναι λογικό να σκεφτόµαστε ότι θα µπορούσαµε να δουλέψουµε αυτοµάτως µε κάποιον από έναν πολύ διαφορετικό πολιτισµό” (Aigen 2001: 90). Από µόνο του, αυτό το απόσπασµα που ειπώθηκε από τον Aigen δίνει πιθανόν µία αρνητική εντύπωση. Αυτό το άρθρο αποσκοπεί στο να πλαισιώσει την παραπάνω δήλωση και να σκεφτεί προσεκτικά το τί πιθανόν προτείνει ο Aigen. Μέσα από µία γνήσια και ανοιχτή αναζήτηση των ερωτηµάτων που διεγείρει αυτή η δήλωση, ένας ρεαλιστικός και περισσότερο αισιόδοξος διάλογος ο οποίος ήταν κρυµµένος πίσω από τις λέξεις αποκαλύπτεται. Μέσα από την αποδόµηση της δήλωσης του Aigen αυτό το άρθρο διερευνά τις στάσεις µας ως µουσικοθεραπευτές προς τον πολιτισµό και τη µουσική, καθώς και τους προϊδεασµούς και τις υποθέσεις που πιθανόν προκύπτουν. Αυτό το άρθρο θα επισηµάνει πώς η θέληση για αναζήτηση και διεύρυνση όχι µόνο των στάσεών µας προς τον πολιτισµό, αλλά και των ορίων της µουσικής µας ικανότητας, δύναται να καταλήξει στη διεύρυνση της γνώσης, της συνειδητοποίησης και της δεκτικότητάς µας. Αυτό, κατά συνέπεια, µπορεί να οδηγήσει σε µία πρακτική της µουσικοθεραπείας η οποία είναι περισσότερο καρποφόρα και επιτυχηµένη, και στην οποία είµαστε κλινικά ανοιχτοί και προετοιµασµένοι για οτιδήποτε οι πελάτες µας πιθανόν φέρουν στις συνεδρίες τους ή χρειάζονται από αυτές.