Προς υπεράσπιση της εργασίας με «ασθενείς» στη μουσικοθεραπεία

Περίληψη

Το πώς οι μουσικοθεραπευτές θεωρούν τους ανθρώπους που έρχονται για θεραπεία, και το πώς οι άνθρωποι που έρχονται για θεραπεία αντιλαμβάνονται τους ίδιους τους εαυτούς τους κατά τη διάρκεια των συνεδριών, είναι υψίστης σημασίας και βρίσκεται στο κεντρικό της δουλειάς μας. Πέρα από ένα επιχείρημα σχετικά με την ορολογία ή τη σημασιολογία, αυτό το άρθρο θα προτείνει ότι ο όρος που χρησιμοποιείται επηρεάζει θεμελιωδώς το πώς θεωρείται η θεραπευτική σχέση, κατά τη διάρκεια και γύρω από τη μουσικοθεραπεία, τόσο από τον θεραπευτή όσο και από τον άνθρωπο που λαμβάνει θεραπεία. Πρόκειται για μια ανταπόκριση σε μια βιβλιοκριτική (Rizkallah, 2020) η οποία προκάλεσε μια απάντηση (Sundararaj, 2020). Αυτό το άρθρο θα πραγματευτεί ότι το να χρησιμοποιείται η λέξη «ασθενής» για την περιγραφή του ανθρώπου που λαμβάνει θεραπεία, ανεξαρτήτως κλινικής εικόνας, επιτρέπει μια πιο ειλικρινή εκτίμηση της θεραπευτικής σχέσης σε σύγκριση με οποιονδήποτε άλλον όρο. Συμπεριλαμβάνει συζήτηση για την ετυμολογία των όρων που χρησιμοποιούνται συχνά για την αναφορά σε ανθρώπους που έρχονται για θεραπεία και χρησιμοποιεί την υπάρχουσα βιβλιογραφία για να διερευνήσει σκέψεις σχετικά με την ορολογία και το πώς αυτή σχετίζεται με τις δυναμικές ισχύος στο πλαίσιο των συνεδριών.