Προσεγγίζοντας το χρονικό σχήμα της «επανάληψης-παραλλαγής»: Από την οικοδόμηση μουσικού χρόνου στη συγκρότηση ενός ρυθμικού πλαισίου για το συμπαθητικό μοίρασμα συγκινήσεων

Περίληψη

Όπως καταδεικνύουν μελέτες της αναπτυξιακής ψυχολογίας και της μουσικής ψυχολογίας, η επανάληψη και η παραλλαγή παίζουν καθοριστικό ρόλο στη λειτουργία των ανθρώπινων αλληλεπιδράσεων συμμετέχοντας στη ρυθμική οικοδόμηση και στο μοίρασμα μουσικών και πρωτο-μουσικών διυποκειμενικών εμπειριών. Τόσο οι παιγνιώδεις διάλογοι μητέρας-βρέφους όσο και οι θεραπευτικοί διάλογοι θεραπευτή-θεραπευόμενου αλλά και η συνομιλία δύο μουσικών που αυτοσχεδιάζουν, θεμελιώνονται πάνω στην κοινή πρόβλεψη σταθερών μουσικών και συμπεριφορικών μοτίβων από τη μία, και στη διαχείριση απροσδόκητων συμβάντων από την άλλη. Η παρούσα εργασία εξετάζει τη σημασία του σχήματος επανάληψη-παραλλαγή στη μουσική αντίληψη και δημιουργία, διερευνά τα νοήματά του στην επικοινωνία γονέα-βρέφους και αναζητά παραλληλισμούς στον θεραπευτικό αυτοσχεδιασμό και στη μουσική συνεργατική επιτέλεση. Η συγκριτική ανασκόπηση μελετών που ερευνούν όψεις της δυναμικής των διαπροσωπικών σχέσεων μας οδηγεί τελικά να υποστηρίξουμε πως μέσα από τη ρυθμική εμπειρία της επανάληψης-παραλλαγής κατασκευάζεται ο κοινός χρόνος των συγκινησιακών αφηγήσεων, πάνω στον οποίο θεμελιώνεται κατά κύριο λόγο η ανθρώπινη επικοινωνιακή μουσικότητα.