“Φάρμακο για την ψυχή” – Η διαδραμάτιση της ταυτότητας και ο συναισθηματικός συντονισμός ηλικιωμένων ανδρών μέσω της μουσικής ακρόασης

Περίληψη

Η ευημερία των ηλικιωμένων ανδρών, παρόλο που δεν έχει μελετηθεί εκτενώς, παραμένει ένα σημαντικό πεδίο έρευνας. Μετά τη συνταξιοδότηση, οι άνδρες μπορεί να χάσουν τις κοινωνικές τους επαφές και την επαγγελματική τους ταυτότητα, κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε μοναξιά, κατάθλιψη και αυξημένο κίνδυνο αυτοκτονίας. Αυτά τα προβλήματα επιδεινώνονται λόγω της διστακτικότητας πολλών ανδρών να ζητήσουν βοήθεια. Τα υπάρχοντα συστήματα κοινωνικής υποστήριξης συχνά δεν είναι προσαρμοσμένα στις ανάγκες και στα ενδιαφέροντα των ηλικιωμένων ανδρών. Προηγούμενες μελέτες προτείνουν ότι η μουσική μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο στην κοινωνική και συναισθηματική ευημερία των ηλικιωμένων ανδρών. Επομένως, δημιουργήθηκε μια ομάδα μουσικής ακρόασης για να διερευνηθεί ο τρόπος με τον οποίον η μουσική ακρόαση μπορεί να χρησιμεύσει ως πηγή ευημερίας για τους ηλικιωμένους άνδρες. Οκτώ άνδρες ηλικίας 64-86 ετών συναντήθηκαν για να ακούσουν μουσική της επιλογής τους και να συζητήσουν για αυτήν, με μία εκπαιδευμένη μουσικοθεραπεύτρια (την πρώτη συγγραφέα) ως συντονίστρια της ομάδας. Εστιάζοντας στη διαδραμάτιση των ταυτοτήτων των συμμετεχόντων, πραγματοποιήθηκε επαγωγική θεματική ανάλυση, βασισμένη στη δραματουργική προοπτική του Goffman για το προσκήνιο-παρασκήνιο, στις θεωρίες του Stern για το αίσθημα ζωτικότητας, και στη θεωρία της αρρενωπότητας. Οι συμμετέχοντες διαδραμάτισαν τις ταυτότητές τους κυρίως σε συνάρτηση με παραδοσιακές αρρενωπότητες στις λεκτικές τους αποδόσεις στο προσκήνιο, αποκαλύπτοντας αμφιθυμικές αρρενωπές ταυτότητες, ενώ χρησιμοποιούσαν τη μουσική για να συνδεθούν, για να βιώσουν και για να εκφράσουν άλλες, πιο «αισθανόμενες» ταυτότητες στο παρασκήνιο οι οποίες υπερβαίνουν τα παραδοσιακά πρότυπα. Η μουσική που επιλέχθηκε χαρακτηριζόταν από την περιέργεια και την ανοικτότητα των συμμετεχόντων ως προς το να γνωρίσουν νέα μουσική. Τα αποτελέσματα έχουν εφαρμογές στη μουσικοθεραπεία επισημαίνοντας τις ανάγκες ευημερίας των ηλικιωμένων ανδρών και τις πολλές δυνατότητες αισθητικής και ευημερίας που ενέχει η μουσική για αυτήν τη μέχρι στιγμής ελλιπώς μελετημένη πληθυσμιακή ομάδα.